ABSTRACT
Objective: Obesity, hypertension and diabetes, which increase the risk of developing severe Coronavirus disease-2019 (COVID-19) pneumonia, are also the most common comorbidities of obstructive sleep apnoea syndrome (OSAS). The in-hospital evaluation and testing of patients with OSAS were delayed due to the pandemic. We aimed to investigate the changes in Epworth sleepiness score (ESS), use of positive airway pressure (PAP) devices, sleep quality, weight change, COVID-19 related anxiety, anxiety at hospital admission, domestic contact and contraction of SARS-CoV-2 in OSA patients during the pandemic. Materials and Methods: In our sleep centre, patients (n=202) who were diagnosed with sleep apnoea were called by telephone and a survey related to COVID-19, anxiety levels, PAP use, weight change, sleep quality and OSA was conducted during the pandemic. Results: In the study, hypertension and diabetes were the most common comorbidities. Overall, some of the patients with OSA gained weight, stopped PAP treatment, and ESS scores increased compared to the prepandemic period. The anxiety of hospitalization due to COVID-19 was found to be higher than the anxiety for COVID-19. There was a positive correlation between the level of anxiety at admission to hospital due to the risk of COVID-19 and the ESS measured at diagnosis (r=0.203 p=0.004). Better sleep quality was seen in 77% of the participants during the pandemic. Conclusion: OSA patients with high ESS at diagnosis, PAP uses, COVID-19 positive or with domestic contact should be monitored closely by telemedicine. In future research should examine sleep quality and the effects of working from home in OSAS individuals. (English) [ FROM AUTHOR] Amaç: Obezite, hipertansiyon ve diyabet, şiddetli Koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) pnömonisi gelişme riskini artırdığı gibi, aynı zamanda obstrüktif uyku apne sendromunun da (OUAS) en sık görülen komorbidite nedenidir. OUAS'li hastaların hastane içi değerlendirme ve testleri pandemi nedeniyle ertelenmiştir. Biz bu çalışmada, pandemi sırasında OUAS'li hastaların Epworth uykululuk skoru (ESS), pozitif hava yolu basıncı (PAP) cihazlarının kullanımı, uyku kalitesi, kilo değişimi, COVID-19 ile ilgili kaygı, hastaneye başvuru sırasında kaygı, SARS-CoV-2 bulaşı ve ev içi temas değişikliklerini araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Pandemi döneminde, uyku merkezimizde daha önce uyku apnesi tanısı alan hastalar (n=202) telefonla aranarak COVID-19, kaygı düzeyleri, PAP kullanımı, kilo değişimi, uyku kalitesi ve OUA ile ilgili anket yapıldı. Bulgular: Hipertansiyon ve diyabet en sık görülen komorbiditeler olarak tespit edildi. Genel olarak, OUAS'li hastaların bir kısmı kilo almış, PAP tedavisini bırakmış ve pandemi öncesi döneme kıyasla ESS skorları artmıştı. COVID-19 nedeniyle hastaneye başvuru kaygısı, COVID-19 kaygısından daha yüksek bulundu. COVID-19 riski nedeniyle hastaneye başvuru sırasındaki kaygı düzeyi ile tanı anında ölçülen ESS arasında pozitif bir ilişki mevcuttu (r=0,203 p=0,004). Pandemi döneminde, katılımcıların %77'sinde daha iyi uyku kalitesi görüldü. Sonuç: Tanı anında ESS'si yüksek olan, PAP kullanan, COVID-19 pozitif olan veya ev içi teması olan OSA hastaları teletıp ile yakından izlenmelidir. Gelecek araştırmalarda, OUAS olan bireylerde uyku kalitesi ve evden çalışmanın etkileri incelenmelidir. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Journal of Turkish Sleep Medicine is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)
ABSTRACT
Tıp teknolojileri, zaman içinde tıbbi ethos’ta çok çeşitli dönüşümlere neden olmuştur. Teknolojinin, insan varoluşunun hemen her alanına sızan niteliği, özellikle COVID-19 Pandemisi’nin kurguladığı steril gerçeklikte daha da görünür olmuş, eğitimden çalışmaya hayatın birçok alanı, teknolojinin ivmelenmiş eklemlenmesiyle yeniden şekillenmiştir. Tıp teknolojileri, zaman içinde tıbbi ethos’ta çok çeşitli dönüşümlere neden olsa da, özellikle COVID-19 Pandemisi’nin alan içinde hâlihazırda var olan eğilimini hızlandırdığı tele-tıp uygulamaları, tıbbın hem techne hem praxis seviyesinde tümden bir dönüşüme neden olabilecek olasılıklarla birlikte gelmiştir. Makalenin amacı, teknik ve pratik seviyelerdeki dönüşümlerin birbiriyle ilişkisinin ortaya konması;teknolojinin doğrusal olmayan ilerlemesinin kriz ânında âni uyarlanma pratiği üzerinden tartışılmasıdır. Bu bağlamda, tele-tıp uygulamalarının tıbbi pratikteki yeri, sağlık hizmetine erişim olanakları, kriz hâline uyarlanma, hasta-hekim ilişkisi gibi konular söz konusu olduğunda içerdiği çeşitli olasılıklar kavramsal boyutlarıyla ele alınmakta, bu dönüşümlerin COVID-19 Pandemisi’nin inşa ettiği yeni gerçeklik içindeki anlamı sorgulanmaktadır. Tele-tıp kapsamındaki uygulamalar, içerdiği farklı olasılıklarla birlikte düşünülmüş;dolayısıyla makale boyunca tartışılan bütün olasılıklar teknolojinin içkin determinizmi üzerinden değil, bir teknolojik nesnenin toplumsal kurgusu sırasında yapılan seçimler üzerinden kavramsallaştırılmıştır. Bu toplumbilimsel kavramsallaştırma, tele-tıbbın alanda konumlandırılmasına da katkı sağlayacaktır.Alternate : Medical technologies have brought about various transformations in the medical ethos over time. The permeating character of technology penetrates almost every aspect of human existence and has become even more visible within the sterile reality the COVID-19 pandemic has constructed, with many areas of life from education to work having been reshaped by this accelerated articulation of technology. Despite medical technologies having caused a wide variety of transformations in the medical ethos over time, telemedicine applications, whose existing tendency to emerge and spread in the medical field has been accelerated with the reality constructed by the COVID-19 pandemic, have been able to result in a total transformation both at the techne and praxis levels of the profession. The main aim of this article is to reveal the relationship between transformations at the technical and practical levels and to discuss the nonlinear advancement of technology through the sudden adaptation of telemedicine in times of crisis. In this context, the article conceptually discusses the different possibilities telemedical applications have in terms of medical practice, healthcare access, crisis adaptation, and the patient-physician relationship and questions the meaning of these transformations in the new reality built by the COVID-19 pandemic. This paper argues the practices and applications within the scope of telemedicine to contain different possibilities;therefore, all the possibilities discussed throughout the article will be conceptualized not through the inherent determinism of technology but through the choices made during a technical object’s social construction. This sociological conceptualization will contribute to telemedicine’s positioning in the field.
ABSTRACT
Objective: In this study, we aimed to present the details of a successfully implemented telehealth model in a university hospital during the COVID-19 pandemic. Materials and Methods: Istanbul Faculty of Medicine is a university hospital where the first confirmed case of COVID-19 in Turkey was detected. In IFM, patients who were diagnosed with COVID-19 and received outpatient or inpatient treatment were followed up by telehealth for 21-28 days after leaving the hospital. The distinguishing features of this service are the provision of remote outpatient clinical monitoring personally by physicians and the use of web-based IP information technologies. Results: Between March 15 and July 1, 2020, 1,042 individuals were followed up at least once, 860 patients for 21 days or more by the 26 physicians providing the telehealth service. A total of 11,736 calls were made by the physicians and 7,342 of those calls were answered and a total of 1,086 calls were made by patients. The median number of calls per patient was 4 (1-23). The median duration of the completed calls was 2.8 min (<1–50 min). During these follow-ups patients were informed about the importance of isolation. Most of the patients expressed their satisfaction with these follow-ups by thanking the calling physician. Conclusion: In a pandemic such as COVID-19, telehealth services may increase adherence to treatment and isolation precautions among patients with diseases that require follow-up without hospitalization after diagnosis. Telehealth will facilitate early recognition of symptoms that may require hospitalization, ensuring these patients receive the care they need. Therefore, this approach should be widely adopted. (English) [ FROM AUTHOR] Amaç: Bu makalede bir üniversite hastanesinde COVID-19 pandemisi sırasında başarıyla uygulanmış olan telesağlık modelinin anlatılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Ístanbul Tıp Fakültesi (ÍTF), Türkiye’de ilk doğrulanmış COVID-19 vakasının tespit edildiği bir üniversite hastanesidir. ÍTF’de COVID-19 tanısı almış ve ayaktan veya yatarak tedavisi düzenlenen hastaların hastaneden ayrılışından itibaren 21-28 günlük bir telesağlık izlemi yapılmıştır. Bu hizmetin örneklerinden farkı bizzat hekim tarafından uzaktan poliklinik izlemi olarak sunulmasıdır ve web-tabanlı, IP bilgi-iletişim teknolojisi kullanılmıştır. Bulgular: 15 Mart-1 Temmuz 2020 tarihleri arasında tele-sağlık hizmeti ile 1.042 kişinin en az bir izlemi yapılmış olup 860 hastanın ise 21 gün ve üzerinde izlemi 26 hekim tarafından gerçekleştirilmiştir. Hekimler tarafından bu süreçte toplam 11.736 çağrı yapılmış ve bu çağrıların 7.342’si cevaplanmıştır. Ayrıca hastalar tarafından da toplam 1.086 arama yapılmıştır. Hasta başına medyan arama sayısı 4 (1-23) ve tamamlanan aramaların medyan süresi 2,8 dakika olarak saptanmıştır (<1-50 dakika). Bu izlemlerde hastalar izolasyonun önemi hakkında da bilgilendirilmiştir. Hastaların çoğu bu takiplerden memnuniyetini arayan hekime teşekkür ederek ifade ettiler. Sonuç: COVID-19 gibi bir pandemide telesağlık hizmetinin tanı sonrası hastaneye yatış olmaksızın takip edilebilecek hastalarda tedavi ve izolasyon önlemlerine uyumu arttıracağı söylenebilir. Telesağlık, hastaneye yatış gerektirebilecek semptomları erken fark edip bu hastaların ihtiyaç duydukları bakımı almalarını sağlayacaktır. Tüm bu durumlar göz önüne alındığında bu yaklaşım daha yaygın olarak benimsenmelidir. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Istanbul Tip Fakültesi Dergisi is the property of Istanbul Tip Fakultesi Dergisi and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)